Zgodna z konstytucją jest wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w zakresie, w jakim dotyczy nieruchomości rolnych wykorzystywanych na cele mieszkaniowe do dnia wejścia w życie ustawy z 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomość.

18 stycznia 2011 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Sądu Okręgowego w Warszawie XXIV Wydział Cywilny dotyczące wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 17b ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa dodany przez art. 1 pkt 6 lit. a ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa w zakresie, w jakim dotyczy nieruchomości rolnych wykorzystywanych na cele mieszkaniowe do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości jest zgodny z art. 64 ust. 2  Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 75 ust. 1 Konstytucji.

W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na zbędność wydania wyroku.

Zdanie odrębne zgłosił sędzia TK Wojciech Hermeliński.

Trybunał stwierdził, że zawarty w zakwestionowanym przepisie wyjątek od ogólnej zasady równości (art. 32 ust. 1 Konstytucji) oraz od zasady ochrony własności i praw majątkowych (art. 64 ust. 2 Konstytucji) znajduje uzasadnienie w celach i zasadach ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Ustawa dotyczy prowadzenia szczególnej polityki państwa w zakresie reprywatyzacji i rekonstrukcji własności rolnych Skarbu Państwa. W tym celu utworzono Agencję Nieruchomości Rolnych wyposażając ją w samodzielność w zakresie prowadzenia gospodarki, a także w sferze stosunków prawnych. Agencja w zakresie określonym w ustawie jest instrumentem polityki państwa. Do ustawodawcy należy określenie celów i zadań tej polityki a odstępstwo od zasad wyrażonych w powyższych przepisach konstytucji ma służyć jej realizacji.

Istotne znaczenie dla kierunku orzeczenia miało to, że TK zgodnie z zasadą skargowości orzekał wyłącznie w zakresie zakwestionowanym przez sąd pytający.

źródło: www.trybunal.gov.pl